44987

@prefix azonOnto: <http://id.e-science.pl/ontologies/azonOnto#> .
@prefix collection: <http://id.e-science.pl/vocab/collection/> .
@prefix dcterms: <http://purl.org/dc/terms/> .
@prefix kv: <http://id.e-science.pl/vocab/kv/> .
@prefix person: <http://id.e-science.pl/vocab/person/> .
@prefix rdf: <http://www.w3.org/1999/02/22-rdf-syntax-ns#> .
@prefix rdfs: <http://www.w3.org/2000/01/rdf-schema#> .
@prefix records: <http://id.e-science.pl/records/> .
@prefix skos: <http://www.w3.org/2004/02/skos/core#> .
@prefix unit: <http://id.e-science.pl/vocab/unit/> .
@prefix xml: <http://www.w3.org/XML/1998/namespace> .
@prefix xsd: <http://www.w3.org/2001/XMLSchema#> .

kv:44987 a skos:Concept ;
    rdfs:seeAlso "https://m.facebook.com/media/set/?set=a.1823175191315770.1073741895.1447960312170595&type=3"@pl ;
    skos:definition "Początki tej rasy datują się na koniec XVIII wieku, kiedy oprócz koni potrzebnych w rolnictwie w Brandenburgii zapoczątkowano tworzenie rasy koni lżejszych. W powstałej w 1787 roku stadninie w Neustadt rozpoczęto hodowlę na bazie koni półkrwi angielskiej i szlachetnych koni orientalnych. Prace kontynuowano, choć obie wojny mocno spowolniły postępy. Po drugiej wojnie światowej do rozrodu używano także koni rasy hanowerskiej, trakeńskiej i pełnej krwi, dzięki czemu około roku 1960 rasa uzyskała swój obecny kształt. Po zjednoczeniu Niemiec hodowlę tych koni znacząco rozwinęli hodowcy prywatni. Pokrój koni rasy brandenburskiej nie różni się wiele od innych nowoczesnych ras gorącokrwistych lżejszego kalibru koni sportowych z Niemiec, choć ograniczona liczba koni tej rasy sprawia, że zdarzają się osobniki nieprawidłowe i niezbyt harmonijnie zbudowane. Wysokość w kłębie: 160-170 cm. Nadaje się do uprawiania sportu jeździeckiego, ma wszystkie cechy nowoczesnego konia sportowego: wytrzymałość, szybkość i skoczność. Charakter tych koni bywa zróżnicowany, są to konie pojętne i energiczne. Jak u większości koni gorącokrwistych niepożądane zachowania mogą się u nich pojawiać w efekcie nieprawidłowego chowu czy użytkowania tych wrażliwych zwierząt. Umaszczenie najczęściej gniade, kasztanowate, kare, rzadziej siwe. Kończyny suche, choć zdarzają się wady budowy, a także problemy z jakością rogu kopyta. Konie te mają wydajne i energiczne chody. Oczy duże i szeroko rozstawione. Głowa jest pełna wyrazu, prosta, uszy średniej wielkości, ruchliwe. Szyja dobrze umięśniona, kłąb wyraźny. Kłoda zwarta, grzbiet umięśniony, łopatki prawidłowe, skośne. Zad jest mocny, dobrze umięśniony, konie tej rasy są skoczne. "@pl ;
    skos:inScheme kv:keywordsVocabulary ;
    skos:prefLabel "koń brandenburski"@pl .